ﺳﻨﮅﻱ_ پٽي ۽ ﭔﻮﻟﻲﺀَ ﺗﻲ ﺭﻭﺷﻨﻲ

ﺳﻨﮅﻱ ﺍﻟﻒ - ﺏ ﺟﺎ ٽوٽل 52 ﺍﮐﺮ ﺁﻫﻦ،
ﺟﻦ ﺟﻲ ﺑﻴﻬڪ ﻫﻦ ﻭﻗﺖ ﻫﻴﭡﻴﻦ ﺭﻳﺖ
ﺁﻫﻲ:
ﺍ ﺏ ﭒ ﭚ ﺕ ﭢ ٽ ﭞ ﺙ ﭖ ﺝ ﭲ ﺟﻬﻪ ﭶ ﭺ ﺡ
ﺥ ﺩ ﮄ ڏ ڊ ﮂ ﺫ ﺭ ڙ ﺯ ﺱ ﺵ ﺹ ﺽ ﻁ
ﻅ ﻉ ﻍ ﻑ ﭮ ﻕ ڪ ﮎ ﮒ ﮖ گهہ ﮚ ﻝ ﻡ ﻥ
ﮠ ﻭ هہ ء ﻱ.
ﺍﻧﻬﻦ ۾ 29 ﺍﮐﺮ ﺍﻫڙﺍ ﺁﻫﻦ ﺟﻴڪﻲ ﻋﺮﺑﻲ،
ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺗﻮڙﻱ ﺳﻨﮅﻱ ۾ ﻫڪﺠﻬڙﺍ ﺁﻫﻦ؛
ﺍُﻫﻲ ﻫِﻦ ﺭﻳﺖ ﺁﻫﻦ :
ﺍ ﺏ ﺕ ﺙ ﺝ ﺡ ﺥ ﺩ ﺫ ﺭ ﺯ ﺱ ﺵ ﺹ
ﺽ ﻁ ﻅ ﻉ ﻍ ﻑ ﻕ ڪ ﻝ ﻡ ﻥ ﻭ ﻫﻪ
ﻋﻪ ﻱ .
ﺑﺎﻗﻲ 23 ﺍﮐﺮ ﺑﻠڪﻞ ﺟﺪﺍ ﺻﻮﺭﺗﻦ ۾
ﺳﻨﮅﻱﺀَ ﺟﺎ ﺁﻫﻦ، ﺟﻴڪﻲ ﻫِﻦ ﺭﻳﺖ
ﺁﻫﻦ :
ﭒ ﭚ ﭢ ٽ ﭞ ﭖ ﺟﻬﻪ ﭶ ﭲ ﭺ ﭾ ﮄ ڏ ڊ ﮂ ڙ ﭮ
ﮎ ﮒ ﮖ ﮔﻬﻪ ﮚ ﮠ .
ﺍﻧﻬﻦ ﺍﮐﺮﻥ ۾ ﺳﺖ ﺍﮐﺮ ﺍﻫڙﺍ ﺁﻫﻦ، ﺟﻦ
ﮐﻲ ﺳﻮﺍﺀِ ﻧﺞ ﺳﻨﮅﻱ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻲ، ﭔﻴﻮ
ڪﻴﺮ ﺑﻪ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﭼﺎﺭﻱ ﻧﭥﻮ ﺳﮕﻬﻲ، ﺍُﻫﻲ
ﻫِﻦ ﺭﻳﺖ ﺁﻫﻦ :
ﭒ ﭲ ﭶ ڏ ﮖ ﮚ ﮠ .
ﻣﺰﻳﺪﺍﺭ ڳالهه ﺗﻪ ﻫڪڙﺍ ﺳﺖ ﺍﮐﺮ ﺳﻨﮅﻱﺀَ
ﭔﻮﻟﻲﺀَ ﺟﺎ ﺍﻫڙﺍ ﺑﻪ ﺁﻫﻦ، ﺟﻴڪﻲ ﺍﻳڏﻱ
ﺳﺎﺭﻱ ﺳﻨﮅﻱ ﺍﻟﻔﺎﺑﻴٽ ۾ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﺎﻫﻦ، ۽
ﺍﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺟﺪﺍ ﺷڪﻞ ﺟﻮ ڪﻮﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ
ڪﻮﻧﻬﻲ، ﭘﺮ ﺍﺳﻴﻦ ڳاﻟﻬﺎﺋﮡ ﻣﻬﻞ ﺍﻧﻬﻦ
ﮐﻲ ﺍﭼﺎﺭﻳﻨﺪﺍ ﺁﻫﻴﻮﻥ . ﺟﻴڪﻲ ﻫﻦ ﺭﻳﺖ
ﺁﻫﻦ :
ٽﺮ ڊﺭ ﻟﻬﻪ ڙﻫﻪ ﻣﻬﻪ ﻧﻬﻪ ۽ ﮢﻬﻪ .
ﻣﺜﺎﻝ ﻃﻮﺭ : ﭘﻲﺀُ ۽ ﭘٽ - ﭼﺎﻧﻬﻦ ۽ ﮐﻨڊ -
ﻣَﻠﻬﻪ - ﻭڙُﻫﻪ - ﺳَﻨِﻬﻲ - ﺳُﻤﻬُﻪ - ﻣﺎﮢﻬﻮ -
ﻭﻏﻴﺮﻩ .
ﻫﺘﻲ ﺳﻮﺍﻝ ﭤﻮ ﭘﻴﺪﺍ ﭤﺌﻲ ﺗﻪ ﺍﺳﻴﻦ
ڪﺠﻬﻪ ﺍﮐﺮﻥ ﮐﻲ ” ﻫﻪ “ ﻫﺮﮢﻲ ﻣﻼﺋﻲ
ﺍﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺟﺪﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﭠﺎﻫﻴﻨﺪﺍ ﺁﻫﻴﻮﻥ،
ﭘﺮ ” ﮎ “ ﮐٽ ﻫڪ ﺍﻫڙﻭ ﺍﮐﺮ ﺁﻫﻲ ﺟﻨﻬﻦ
ﮐﻲ ﻧﻪ ” ﻫﻪ “ ﻫﺮﮢﻲ ﻣﻼﺋﻴﻨﺪﺍ ﺁﻫﻴﻮﻥ، ۽
نڪﻮ ڪﻨﻬﻦ ٽٻڪﻲ ﺟﻲ ﺍﺿﺎﻓﻲ ﺳﺎﻥ ﺍﻥ
ﺟﻲ ﮄﺍﺭ ﺣﻴﺜﻴﺖ ﻇﺎﻫﺮ ڪﻨﺪﺍ ﺁﻫﻴﻮﻥ، ۽
ﺳﺎڳئي ﺣﺎﻟﺖ ٽر ۽ ڊﺭ ﺟﻲ ﺑﻪ ﺁﻫﻲ،
ﺍﻧﻬﻦ ﺍﮐﺮﻥ ﺟﻮ ﻫﺌﮡ ﺳﻨﮅﻱ ﭔﻮﻟﻲ ﻻﺀِ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺋﻲ ﻻﺯﻣﻲ ﺁﻫﻲ .
ﻫﻦ ﺍﻟﻔﺎﺑﻴٽ ۾ ﻫڪڙﺍ ﺍﮐﺮ ﺍﻫڙﺍ ﺑﻪ ﺁﻫﻦ
ﺟﻴڪﻲ ﭔﻴﮣﺎ ۽ ٽﻴﮣﺎ ﻳﺎ ﭼﺌﻮﮢﺎ ﺑﻪ ﺁﻫﻦ،
ﺟﻦ ﺟﻲ ﭔﻴﻦ ﭔﻮﻟﻴﻦ ﮐﻲ ﺑﺮﺍﺑﺮ، ﭘﺮ
ﺳﻨﮅﻱ ﭔﻮﻟﻲ ﮐﻲ ﺿﺮﻭﺭﺕ ڪﻮﻧﻪ ﻫﺌﻲ .
ﻟﻴڪﻦ ﺍُﻫﻲ ﺷﺎﻣﻞ ڪﻴﺎ ﻭﻳﺎ ﺁﻫﻦ، ۽ ﺍﺳﺎﻥ
ﺍﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻟﮑﮣﻴﻦ ۾ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ
ڪﺮﻳﻮﻥ ﭤﺎ، ﻣﺜﺎﻝ ﻃﻮﺭ !
ﺍﻟﻒ - ﻉ - ﺀ
ﺕ - ﻁ
ﺙ - ﺱ - ﺹ
ﺡ - ﻫﻪ
ﺫ - ﺯ - ﺽ - ﻅ
ﻕ - ڪ
ﻫﻨﻦ ۾ ﺳﻨﮅﻱ ﺍﮐﺮ ﻫﻲ ﺁﻫﻦ .
ﺍﻟﻒ - ﺀ، ‏) ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺍﮐﺮ ﺁﻫﻲ، ﻟﻴڪﻦ ﺷڪﻞ
ﺟﺪﺍ ﺟﺪﺍ ﺁﻫﻲ . ‏(
ﺕ - ‏) ﺙ ۽ ﺱ ﭔﻴﺌﻲ ﺳﻨﮅﻱ ﺍﮐﺮ ﺁﻫﻦ ‏( ﺯ -
۽ ڪ
ﻫﻦ ﺍﻟﻔﺎﺑﻴٽ ۾ ڏﻫﻪ ﺍﮐﺮ ﺍﻫڙﺍ ﺁﻫﻦ
ﺟﻴڪﻲ ” ﻫﻪ “ ﻫﺮﮢﻲ ﺳﺎﻥ ﭠﻬﻦ ﭤﺎ ﻳﺎ
ﺍﻧﻬﻦ ﮐﻲ ﻫڪ ٽﭕڪﻲ ﺟﻲ ﺍﺿﺎﻓﻲ ﺳﺎﻥ
ﻇﺎﻫﺮ ڪﻴﻮ ﻭﭸﻲ ﭤﻮ . ﺍُﻫﻲ ﻫﻦ ﺭﻳﺖ
ﺁﻫﻦ .
ﭚ - ﭢ - ﭞ - ﺟﻬﻪ - ﭾ - ﮄ - ﮂ - ﭮ - ﮎ - ۽ ﮔﻬﻪ
ﺍﻧﻬﻦ ﻣﺎﻥ ” ﮎ “ ﮐٽ ﺗﻲ ﺍﮘﻴﺌﻲ ﺭﻭﺷﻨﻲ
ﻭﮄﻱ ﻭﻳﺌﻲ ﺁﻫﻲ .
ﻫڪڙﺍ ٽﻲ ﺍﮐﺮ ﻧﺞ ﻋﺮﺑﻲﺀَ ﺟﺎ ﺁﻫﻦ ﺟﻦ
ﺟﻲ ﺑﻠڪﻞ ﺍﻟﮗ ﺣﻴﺜﻴﺖ ﺁﻫﻲ، ﭘﺮ ﺍﻫﻲ
ﺍﺳﺎﻥ ﺟﻲ ﭔﻮﻟﻲﺀَ ﺗﻲ ﺣﺎﻭﻱ ﭤﻲ ﺭﻫﻴﺎ
ﺁﻫﻦ . ﻣﺜﺎﻝ ﻃﻮﺭ ﺥ - ﻍ - ۽ ﻑ .
ﺍِﻫﻲ ﺍﺳﺎﻥ ﺟﻲ ﺍﮐﺮﻥ ﮎ - ﮒ - ۽ ﭮ، ﺟﻲ
ﺟﺎﺀِ ﻭﺍﻻﺭﻱ ﺭﻫﻴﺎ ﺁﻫﻦ . ﺣﻴﺮﺕ ﺟﻲ
ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺍِﻫﺎ ﺑﻪ ﺁﻫﻲ ﺗﻪ ﺍﺳﺎﻥ ﺟﺎ، ﮐﻮڙ
ﺳﺎﺭﺍ ﺳﻨﮅﻱ ﭘﺮﺍﺋﻤﺮﻱ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﻧﻬﻦ
ﮐﻲ ﺳﻤﺠﻬﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﻬﻴﺎ ﺁﻫﻦ . ۽ ﺟڏﻫﻦ
ڪﻮ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﭔﺎﺭ ﭘٽﻲ ﮐﮣﻲ ﭘڙﻫﮡ
ﻭﻳﻬﻲ ﭤﻮ ﺗﻪ ﺍﻫﻮ ﺧﺎﺹ ڪﺮﻱ ﺍﻧﻬﻦ
ﺍﮐﺮﻥ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻴﺪﺍﺋﺸﻲ ‏) ﺳﻨﮅﻱ ‏(
ﺍﻧﺪﺍﺯ ۾ ﺍﭼﺎﺭﻱ ﭤﻮ . ﻣﺜﺎﻝ ﻃﻮﺭ ” ﺥ “ ﺧﭽﺮ
ﮐﻲ ” ﮎ “ ﮐﭽﺮ ﭼﻮﻱ ﭤﻮ، ” ﻍ “ ﻏﺎﻟﻴﭽﻮ
ﮐﻲ ” ﮒ “ ﮔﺎﻟﻴﭽﻮ ۽ ” ﻑ “ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﮐﻲ
” ﭮ “ ﭰﺎﻧﻮﺱ ﭼﻮﻱ ﭤﻮ . ﺍﻧﻬﻦ ﺍﮐﺮﻥ ﮐﻲ
ﺳﻨﮅﻱ ۾ ﺍﭼﺎﺭﻳﻨﺪﻱ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﭔﺎﺭ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ
ﭘﻴﺪﺍﺋﺸﻲ ﺣﻖ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ڪﺮﻱ ﭤﻮ ﭘﺮ
ﭔﺎﺭﻥ ﮐﻲ ﺍﻥ ﺟﻲ ڏﺍﮂﻱ ﺫﻫﻨﻲ ﺗڪﻠﻴﻒ
ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ڪﺮﮢﻲ ﭘﻮﻱ ﭤﻲ .
ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ ﺍﺳﻴﻦ ﻫﺘﻲ ﺳﻨﮅﻱ ﺍﻟﻔﺎﺑﻴٽ ۽
ﭔﻮﻟﻲﺀَ ﺗﻲ ﺑﺤﺚ ڪﺮﻱ ﺭﻫﻴﺎ ﺁﻫﻴﻮﻥ،
ﺗﻨﻬﻦ ڪﺮﻱ ﺍﻫﻮ ﭴﺎﮢﮡ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻻﺯﻣﻲ
ﺁﻫﻲ ﺗﻪ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﺎ ﭠﻴﭟ ﺳﻨﮅﻱ ﻧﺎﻻ ڪﻬڙﺍ
ﺁﻫﻦ؟ ۽ ﺍﭲ ڪﻠﻬﻪ ﻭﺭﻱ ﺳﻨﮅﻱ ﻗﻮﻡ ﺟﻲ
ﻧﺎﻟﻦ ۾ ﻋﺮﺑﻲ ﻧﺎﻟﻦ ﺟﻮ ﺭﻭﺍﺝ ﭘﺌﺠﻲ ﻭﻳﻮ
ﺁﻫﻲ . ﻫﻴﭟ ﭴﺎﮢﺎﻳﻞ ﻧﺎﻟﻦ ﻣﺎﻥ ﺋﻲ،
ﺳﻨﮅﻱ ﭔﻮﻟﻲ ﺟﻲ ﺍﻟﻔﺎﺑﻴٽ ۽ ﭔﻮﻟﻲ ﺟﻲ
ﮀﻨڊﮀﺎﮠ ﭤﻲ ﻭﻳﻨﺪﻱ . ﻫﻴﭟ ڪﺠﻬﻪ ﺳﻨﮅﻱ
ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﺎ ﺳﻨﮅﻱ ﻧﺎﻻ ﭘﻴﺶ ڪﺠﻦ ﭤﺎ :
ﻗﻴﻤﺘﻲ ﻧﺎﻻ :
ﻣﺎﮢڪ - ﺳﻮﻧﻮ - ﭼﺎﻧﺪﻱ - ﺭﻭﭘﻮ - ﻫﻴﺮﻭ -
ﻣﻮﺗﻲ - ﻻﻟﻮ - ﺟﻮﻫﺮ - ﻫﺰﺍﺭﻱ - ﺍﻣﻮﻟﮏ -
ﭘﺪﻣﻮﻥ - ﺑﻮﻟﻮ - ﻧﭥﻮﻳﺎ - ﻧﺎﭤﻮ ﮘﻬﮣﻮ ۽
ﻗﻴﻤﺖ ﻭﻏﻴﺮﻩ :
ﭔﻮٽﻦ، ﻣﻴﻮﻥ ۽ ﻭﮢﻦ ﺟﺎ ﻧﺎﻻ :
ﭰﻮٽﻮ - ﻟﻮﻧﮓ - ﮔﻞ - ﭰﻠﻮ - ﺳﺮﻫﻮ -
ڪﻴﻮڙﻭ - ﺍڪ - ڪﺎﻧڊﻳﺮﻭ - ٽﻮﻫﻪ - ﺗﻠﺴﻲ -
ﭘﻴﺮﻭﻥ - ﭔﭕﺮ - ڪﻨڊﻭ - ڪﺮڙ - ﭰﻮﮖ -
ڏﺍڙﻫﻮﻥ - ﺍﻧﺐ - ﻣﻴﻮﻭ - ﻟﻴﻤﻮﻥ - ﮔﻼﺏ -
ﻭﻏﻴﺮﻩ .
ﺑﺎﺩﺷﺎﻫﻲ ﻧﺎﻻ :
ﺭﺍﭴﺎ - ﺷﺎﻫﻦ - ﻣﻴﺮ - ﺍﻣﻴﺮ - ﺳﻮﺭﻫﻴﻪ -
ﺑﻬﺎﺩﺭ - ﺷﻴﺮﻭ - ﻣﺎﻧﺠﻬﻲ - ﺭﺍﻭﺕ -
ﺳﻮﮂﻭ - ﺳﻮﭜﻮ - ﭰﺘﻮ - ﺩﻭﺩﻭ - ﺩﻭﻟﻬﻪ -
ڏﺍﻫﺮ - ڏﻫﺮﺍﺝ - ﺷﻬﺰﺍﺩﻭ - ﻣﻬﺮﺍﮠ - ﭴﺎﻡ -
ﻭﺭﻳﺎﻡ - ﺑﻬﺮﺍﻡ - ﻭﻏﻴﺮﻩ .
ﭘﻴﺎﺭ ﻭﺍﺭﺍ ﻧﺎﻻ :
ﻣﻨﭡﺎﺭ - ﺟﺎﻧﻲ - ﺳﭵﮡ - ﺳﻬﮣﻮ - ﭜﻮﺭﻭ -
ﺟﺎﻧﺐ - ﮂﻭﻟﻴﻮ - ﺩﻟﺪﺍﺭ - ﻧﻨﮃﻭ - ﺩﺍﺩﻭ -
ﻣﭡﻮ - ﭘﻮڙﻫﻮ - ﺳﭝﺎﮘﻮ - ﭘﺮﻳﻦ - ﭘﻴﺎﺭﻭ -
ﺭﺍﮢﻮ - ﺳﭽﻞ - ﺳڪﻴﻠﮅﻭ - ﺩﻟﺒﺮ - ﺳﺎﻧﻮﻝ -
ﻭﻏﻴﺮﻩ .
ﺟﻴﺘﻦ، ﭘﮑﻴﻦ ۽ ﻣﻨﺪﻥ ﺟﺎ ﻧﺎﻻ :
ﭘﻮﭘٽ - ﻣﺎڪﻮڙﻭ - ﭜﻨﻮﺭﻭ - ﭼﺘﻮﻥ - ﻣِﭡﻮ -
ﻣﻮﺭﻭ - ﺳﺎﺭﻧﮓ - ﺳﺎﻧﻮﮠ - ﺑﺎﺩﻝ -
ﻣﻴﻨﻬﻮﻥ - ﻣﻠﻬﺎﺭ - ﺁﮔﻮ - ﮔﻮڙﻭ - ﻭﺍﺳﻦ -
ﮔﺎﺟﻲ - ﺑﻬﺎﺭ - ﭘﻮﻫﻮ - ﭤﮅﻭ - ﮔﻠﮡ - ﮔﻠﺰﺍﺭ -
ﮔﻞ ﺑﻬﺎﺭ ﻭﻏﻴﺮﻩ .
ﻫﻴﭟ ڪﺠﻬﻪ ﺳﻨﮅﻱ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﺎ ﻋﺮﺑﻲ ﻧﺎﻻ
ﭘﻴﺶ ڪﺠﻦ ﭤﺎ :
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ - ﻧﺼﺮﺍﻟﻠﻪ - ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ - ﺍﻣﺎﻥ
ﺍﻟﻠﻪ - ﺣﺰﺏ ﺍﻟﻠﻪ - ﻋﺒﺪﺍﻟﺠﺒﺎﺭ - ﻋﺒﺪﺍﻟﻐﻔﺎﺭ -
ﻋﺒﺪﺍﻟﺴﺘﺎﺭ - ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﻫﺎﺏ - ﻋﺒﺪﺍﻟﺤڪﻴﻢ -
ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺷﻴﺪ - ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺨﺶ - ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺎﻟﻢ -
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻤﺮ - ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺜﻤﺎﻥ - ﻣﺤﻤﺪ
ﻋﻠﻲ - ﻋﻠﻲ ﺑﺨﺶ - ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺨﺶ -
ﺣﺴﻦ ﺑﺨﺶ - ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺨﺶ - ﻏﻼﻡ ﺍﻟﻠﻪ -
ﻏﻼﻡ ﻣﺤﻤﺪ - ﻏﻼﻡ ﻋﻠﻲ - ﻏﻼﻡ ﺣﺴﻴﻦ -
ﻏﻼﻡ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﻭﻏﻴﺮﻩ :
ﻳﺎﺩ ﺭﮐﻮ ! ﺟﻴڪڏﻫﻦ ڪﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﺳﻨﮅﻱ
ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺟﻲ ﻧﺎﻟﻲ ۾ - ﺡ - ﺥ - ﺹ - ﺽ -
ﻁ - ﻅ - ﻉ - ﻍ - ﻑ ۽ ﻕ - ﻣﺎﻥ ڪﻮﺑﻪ ﺍﮐﺮ
ﺍﭼﻲ ﻭﭸﻲ ﺗﻪ ﻓﻮﺭﻥ ﺳﻤﺠﻬﻲ ﮀڏﮠ
ﮔﻬﺮﺟﻲ، ﺗﻪ ﺍﻫﻮ ﻧﺎﻟﻮ ڪﻨﻬﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ
ﺳﻨﮅﻱ ﺟﻮ ﺁﻫﻲ .
ﺟﻴڪڏﻫﻦ ﺍﻫﻮ ﻧﺎﻟﻮ ڪﻨﻬﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ
ﺳﻨﮅﻱ ﺟﻮ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ۽ ﻫﻨﺪﻭ ﺳﻨﮅﻱ ﺟﻮ
ﻫﺠﻲ ۽ ﻣﭥﻲ ﭴﺎﮢﺎﻳﻞ ڏﻫﻦ ﺍﮐﺮﻥ ﻣﺎﻥ
ڪﻮﺑﻪ ﺍﮐﺮ ﺍﻥ ﺟﻲ ﻧﺎﻟﻲ ۾ ﺷﺎﻣﻞ ﭤﻴﻞ
ﻫﺠﻲ ﺗﻪ ﺳﻤﺠﻬﻮ ﺗﻪ ﮔﺮﺍﻣﺮ ۽ ﭔﻮﻟﻲ
ﺟﻲ ﻟﺤﺎﻅ ﮐﺎﻥ ﺍﻫﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﻏﻠﻂ ﻟﮑﻴﻞ
ﺁﻫﻲ ۽ ﺍﻥ ﮐﻲ ﭠﻴﭟ ﺳﻨﮅﻱ ﭔﻮﻟﻲ ۾
ﺩﺭﺳﺖ ڪﺮﻱ ﻟﮑﮡ ۽ ﭘڙﻫﮡ ﺟﻲ ﺿﺮﻭﺭﺕ
ﺁﻫﻲ.